ਜੋ ਸੀ ਮੈਂ ਓਹ ਤਾਂ ਮੈਂ ਰਿਹਾ ਨੀਂ
ਅਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਬਦਲਿਆ
ਤੇਨੂੰ ਤਾ ਕੁਝ ਕਿਹਾ ਨੀ
ਰਾਵਾਂ ਹੁਣ ਦੋਹਾਂ ਦੀ ਅਲਗ ਹੈ
ਮੰਜ਼ਿਲ ਦਾ ਰਾਹ ਦੋਹਾਂ ਦਾ ਇੱਕ ਰਿਹਾ ਨੀ
ਸਚ ਹੀ ਤਾ ਕਿਤਾ ਮੈਂ
ਝੁਠ ਤਾਂ ਕੁਝ ਕਿਹਾ ਨੀ
ਹੁਣ ਨੀ ਮਿਲਣਾ ਕਦੇ ਵੀ
ਮੈਂ ਦਰਦ ਤੇਰੇ ਨੂੰ ਹੋਰ ਸੀ ਨੀ ਸਕਦਾ
ਤੇਰੇ ਹੋਣ ਤੇ ਸ਼ਾਹ ਲੇਨਾਂ ਔਖਾ
ਤੇਰੀ ਮੋਜੁਦਗੀ ਚ ਮੈਂ ਜੀ ਨੀ ਸਕਦਾ
ਹੁਣ ਬੱਸ ਕਰ ਐਹ ਗਲਾਂ ਤੇਰੀ
ਮੈਂ ਹੋਰ ਦਰਦ ਸੀ ਨੀ ਸਕਦਾ
ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਵੀ ਡਂਗੇਆ ਤੂੰ ਜਿਉਂਦਾ ਓਹ ਰਿਹਾ ਨੀ
ਸਚ ਹੀ ਤਾ ਕਿਤਾ ਮੈਂ ਝੁਠ ਤਾਂ ਕੁਝ ਕਿਹਾ ਨੀ
—ਗੁਰੂ ਗਾਬਾ 🌷
ਮਿਟਿਆ ਸਲੇਟ ਇਸ਼ਕ ਦੀ ਤੇ ਨਾਂ
ਜਿਸ ਨਾਂ ਨੂੰ ਲੈਣ ਤੋਂ ਕਦੇ ਚਲਦੇ ਸੀ ਸ਼ਾਹ
ਹਰ ਇੱਕ ਖ਼ੁਆਬ ਓਹਦੇ ਅਗੈ ਫ਼ਿਕਾ ਸੀ
ਜਿਸ ਨਾਂ ਦਾ ਨਾਂ ਲੈਕੇ ਅਸੀਂ ਚਲੇ ਸੀ ਇਸ਼ਕ ਦੇ ਰਾਹ
ਆਸ਼ਕੀ ਕਿਤੀ ਓਹਦੇ ਲਈ ਜਿਦੇ ਨਾਲ ਪਿਆਰ ਸੀ
ਯਾਰ ਤਾਂ ਮਿਲਿਆਂ ਨੀ ਬੱਸ ਓਸਦੇ ਨਾਂ ਦਾ ਹੀ ਸਹਾਰ ਸੀ
ਜੋ ਸੋਚਿਆ ਹਰ ਇੱਕ ਖ਼ੁਆਬ ਟੁਟਿਆ ਮੇਰਾ
ਜੋ ਵੀ ਕਰਣੇ ਪੂਰੇ ਸਜਣਾ ਦੇ ਨਾਲ ਸੀ
ਏਹ ਮੁੱਕਣਾ ਨੀਂ ਓਹਨੂੰ ਪਾਉਂਣ ਦਾ ਚਾਹ
ਜਿਸ ਨਾਂ ਦਾ ਨਾਂ ਲੈਕੇ ਅਸੀਂ ਚਲੇ ਸੀ ਇਸ਼ਕ ਦੇ ਰਾਹ
—ਗੁਰੂ ਗਾਬਾ
ਕਿ ਲਿਖਾ ਮੈਂ ਤੇਰੇ ਵਾਰੇ
ਤੂੰ ਤਾਂ ਅੱਖਰਾਂ ਵਿੱਚ ਵੀ ਨੀ ਬਿਆਨ ਹੁੰਦੀ
ਮੈਂ ਤਾਂ ਤੈਨੂੰ ਰੋਜ ਤੱਕਦਾ
ਤੂੰ ਹੀ ਆ ਜੋ ਮੇਰੇ ਵੱਲ ਧਿਆਨ ਨਹੀ ਦਿੰਦੀ
ਨੂਰ ਮੁੱਖ ਦਾ ਬਿਆਨ ਕਿਵੇ ਕਰਾ ਮੈਂ
ਕਿਉਂਕਿ ਤੇਰੇ ਜਿਨੀ ਤਾ ਸੋਹਣੀ ਕੋਈ ਹੋਰ ਹੂਰ ਵੀ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ
ਤਾਹਿਓਂ ਤਾ ਕਹਿਣਾ ਮੈਂ
ਤੂੰ ਤਾਂ ਅੱਖਰਾਂ ਵਿਚ ਵੀ ਨੀ ਬਿਆਨ ਹੁੰਦੀ
ਐਵੀ ਵੱਡਦੀ ਫਿਰਦੀ ਐ ਥਾਂ ਥਾਂ
ਸਾਨੂੰ ਹੀ ਕਿਉ ਨੀ ਤੂੰ ਗਿਆਨ ਦਿੰਦੀ
ਜਦ ਤੇਰਾ ਚਿਹਰਾ ਨਾ ਦਿਖੇ
ਤਾ ਚਾਰੇ ਪਾਸੇ ਹਨੇਰਾ ਛਾਹ ਜਾਂਦਾ ਐ
ਲਿਖ ਲਿਖ ਸ਼ਾੲਿਰੀ ਕਿਤਾਬਾਂ ਭਰ ਦੂ
ਪਰ ਅਸਲ ਚ ਤਾਂ ਮੈਥੋਂ ਉਹ ਗੱਲ ਬਿਆਨ ਨੀ ਹੁੰਦੀ
ਤਾਹਿਓਂ ਤਾ ਕਹਿਣਾ ਮੈਂ
ਤੂੰ ਤਾਂ ਅੱਖਰਾਂ ਵਿਚ ਵੀ ਨੀ ਬਿਆਨ ਹੁੰਦੀ
ਤੇਰਾ ਨਾਮ ਹੀ ਦੱਸਦਾ ਏ
ਤੂੰ ਕਿਨੀ ਸੋਹਣੀ
ਫੁੱਲ ਵੀ ਤੇਰੇ ਅੱਗੇ ਝੁਕ ਜਾਂਦੀਆਂ
ਜਦ ਤੂੰ ਰਸਨਾਉਣੀ ਆ
ਲਫ਼ਜ਼ਾਂ ਮੇਰਿਆ ਨੇ ਇਹਨੀ ਸਾਰ ਨਹਿਓ ਪਾਉਣੀ
ਤਾਹਿਓਂ ਤਾ ਕਹਿਣਾ ਮੈਂ
ਤੂੰ ਤਾਂ ਅੱਖਰਾਂ ਵਿਚ ਵੀ ਨੀ ਬਿਆਨ ਹੁੰਦੀ
