Kive mil janda oh menu
rabb manneya c mein jinnu
Aakhir rabb nu pauna enna asan ta nhi hunda na..!!
ਕਿਵੇਂ ਮਿਲ ਜਾਂਦਾ ਉਹ ਮੈਨੂੰ
ਰੱਬ ਮੰਨਿਆ ਸੀ ਮੈਂ ਜਿਹਨੂੰ
ਆਖ਼ਿਰ ਰੱਬ ਨੂੰ ਪਾਉਣਾ ਇੰਨਾ ਆਸਾਨ ਤਾਂ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ ਨਾ..!!
Kive mil janda oh menu
rabb manneya c mein jinnu
Aakhir rabb nu pauna enna asan ta nhi hunda na..!!
ਕਿਵੇਂ ਮਿਲ ਜਾਂਦਾ ਉਹ ਮੈਨੂੰ
ਰੱਬ ਮੰਨਿਆ ਸੀ ਮੈਂ ਜਿਹਨੂੰ
ਆਖ਼ਿਰ ਰੱਬ ਨੂੰ ਪਾਉਣਾ ਇੰਨਾ ਆਸਾਨ ਤਾਂ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ ਨਾ..!!
Sutteya e zindagi chon kadd ke
Rooh vich pehla jadh ke ve💔..!!
Shaddeya e bekadar jehe ho ke
Hath mera tu fadh ke ve😢..!!
Tenu taan koi fark na sajjna
Shadd tur gaya tu ladh ke ve☹️..!!
Methon tu ziddan pugayian
Har vari adh adh ke ve😫..!!
Adh mareya di halat ch hoye asi
Hizran tereyan ch sadh ke ve😥..!!
Rowan akhan ajj vi kamliyan
Teriyan gallan puraniyan padh ke ve😭..!!
ਸੁੱਟਿਆ ਏ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ‘ਚੋਂ ਕੱਢ ਕੇ
ਰੂਹ ਵਿੱਚ ਪਹਿਲਾਂ ਜੜ੍ਹ ਕੇ ਵੇ💔..!!
ਛੱਡਿਆ ਏ ਬੇਕਦਰ ਜਿਹੇ ਹੋ ਕੇ
ਹੱਥ ਮੇਰਾ ਤੂੰ ਫੜ੍ਹ ਕੇ ਵੇ😢..!!
ਤੈਨੂੰ ਤਾਂ ਕੋਈ ਫ਼ਰਕ ਨਾ ਸੱਜਣਾ
ਛੱਡ ਤੁਰ ਗਿਆ ਤੂੰ ਲੜ ਕੇ ਵੇ☹️..!!
ਮੈਥੋਂ ਤੂੰ ਜਿੱਦਾਂ ਪੁਗਾਈਆਂ
ਹਰ ਵਾਰੀ ਅੜ੍ਹ ਅੜ੍ਹ ਕੇ ਵੇ😫..!!
ਅੱਧ ਮਰਿਆ ਦੀ ਹਾਲਤ ‘ਚ ਹੋਏ ਅਸੀਂ
ਹਿਜ਼ਰਾਂ ਤੇਰਿਆਂ ‘ਚ ਸੜ ਕੇ ਵੇ😥..!!
ਰੋਵਣ ਅੱਖਾਂ ਅੱਜ ਵੀ ਕਮਲੀਆਂ
ਤੇਰੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਪੁਰਾਣੀਆਂ ਪੜ੍ਹ ਕੇ ਵੇ😭..!!
You get older and you learn there is one sentence, just four words long, and if you can say it to yourself it offers more comfort than almost any other. It goes like this: At least I tried
Ann Brashares