Best Punjabi - Hindi Love Poems, Sad Poems, Shayari and English Status
Mere sajjna di sifat || Punjabi love poetry || girl Punjabi shayari
Naram bulliyan ton suna nahio honi
Ji sifat mere sajjna di..!!
Ehna akhran de lot nahio auni
Ji sifat mere sajjna di..!!
Noor mukh da byan kive karda
Maat pawe suraj di laali nu
Kadam jad oh zameen utte dharda
Jaan dewe ehnu banjar jallhi nu
Lafaz saste jihna Saar nahio pauni
Ji sifat mere sajjna di..!!
Ehna akhran de lot nahio auni
Ji sifat mere sajjna di..!!
Husan chose jiwe pani diyan boonda
soohe laal mukhde ton
Takk jadon da leya e ehna akhiyan
Ji naate tutte dukhde ton
Dil ch vasse Jo oh ehna nahio pauni
Ji sifat mere sajjna di..!!
Ehna akhran de lot nahio auni
Ji sifat mere sajjna di..!!
ਨਰਮ ਬੁੱਲ੍ਹੀਆਂ ਤੋਂ ਸੁਣਾ ਨਹੀਂਓ ਹੋਣੀ
ਜੀ ਸਿਫ਼ਤ ਮੇਰੇ ਸੱਜਣਾ ਦੀ..!!
ਇਹਨਾਂ ਅੱਖਰਾਂ ਦੇ ਲੋਟ ਨਹੀਂਓ ਆਉਣੀ
ਜੀ ਸਿਫ਼ਤ ਮੇਰੇ ਸੱਜਣਾ ਦੀ..!!
ਨੂਰ ਮੁੱਖ ਦਾ ਬਿਆਨ ਕਿਵੇਂ ਕਰਦਾਂ
ਮਾਤ ਪਾਵੇ ਸੂਰਜ ਦੀ ਲਾਲੀ ਨੂੰ
ਕਦਮ ਜਦ ਉਹ ਜ਼ਮੀਨ ਉੱਤੇ ਧਰਦਾ
ਜਾਨ ਦੇਵੇ ਇਹਨੂੰ ਬੰਜਰ ਜਾਲ੍ਹੀ ਨੂੰ
ਲਫ਼ਜ਼ ਸਸਤੇ ਜਿੰਨਾਂ ਸਾਰ ਨਹੀਂਓ ਪਾਉਣੀ
ਜੀ ਸਿਫ਼ਤ ਮੇਰੇ ਸੱਜਣਾ ਦੀ..!!
ਇਹਨਾਂ ਅੱਖਰਾਂ ਦੇ ਲੋਟ ਨਹੀਂਓ ਆਉਣੀ
ਜੀ ਸਿਫ਼ਤ ਮੇਰੇ ਸੱਜਣਾ ਦੀ..!!
ਹੁਸਨ ਚੋਵੇ ਜਿਵੇਂ ਪਾਣੀ ਦੀਆਂ ਬੂੰਦਾਂ
ਸੂਹੇ ਲਾਲ ਮੁੱਖੜੇ ਤੋਂ
ਤੱਕ ਜਦੋਂ ਦਾ ਲਿਆ ਏ ਇਹਨਾਂ ਅੱਖੀਆਂ
ਜੀ ਨਾਤੇ ਟੁੱਟੇ ਦੁਖੜੇ ਤੋਂ
ਦਿਲ ‘ਚ ਵੱਸੇ ਜੋ ਉਹ ਇਹਨਾਂ ਨਹੀਂਓ ਗਾਉਣੀ
ਜੀ ਸਿਫ਼ਤ ਮੇਰੇ ਸੱਜਣਾ ਦੀ..!!
ਇਹਨਾਂ ਅੱਖਰਾਂ ਦੇ ਲੋਟ ਨਹੀਂਓ ਆਉਣੀ
ਜੀ ਸਿਫ਼ਤ ਮੇਰੇ ਸੱਜਣਾ ਦੀ..!!
Title: Mere sajjna di sifat || Punjabi love poetry || girl Punjabi shayari
Kaisa c velaa || punjabi poetry on love
ਧੁੱਰਾਂ ਤੋਂ ਹੀ ਲੇਖ ਨੇ ਮਾੜੇ
ਕਿੱਥੇ ਟੱਕਰਦੇ ਸੁਨੇ ਰਾਹਾਂ ਚ
ਮੈਂ ਹੈਰਾਨ ਹਾਂ ਉਸਦੀ ਕਿਸਮਤ ਤੇ
ਜਿਹਦੀ ਰਾਤ ਗੁਜ਼ਰੇ ਉਹਦੀਆਂ ਬਾਹਾਂ ਚ
ਤਕਰਾਰ ਹੋਇਆ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਮੌਤ ਦਾ
ਤੇ ਮੌਤ ਦੀਆਂ ਨੀਤਾਂ ਸੁੱਚੀਆਂ ਸੀ
ਖੁੱਦ ਨੂੰ ਦਫ਼ਨ ਕਰਨ ਲੀ ਜ਼ਮੀਨ ਨਹੀ ਮਿਲੀ
ਤੇਰੇ ਪਿੰਡ ਕੀਮਤਾਂ ਉੱਚੀਆਂ ਸੀ
ਉੱਭਰਦਾ ਜ਼ਖਮ ਸੀ ਤੇਰੀ ਗਰਦਨ ਦਾ
ਹੋਰ ਬਹੁਤ ਨਿਸ਼ਾਨ ਹੋਊ ਤਨ ਉੱਤੇ
ਮੈਂ ਤਾਂ ਦਿਲੋਂ ਤੈਨੂੰ ਖੁਦਾ ਸੀ ਮੰਨਿਆ
ਛਾਈ ਖੁਦੀ ਰਹੀ ਤੇਰੇ ਮਨ ਉੱਤੇ
ਢਲ ਜਾਨੀ ਅੱਗ ਸ਼ਬਾਬ ਦੀ
ਹੋਰ ਕਿੰਨਾ ਗੁਮਾਨ ਕਰਲੇ ਗੀ
ਆਖਣ ਲੋਕ ਮੈਨੂੰ ਯਾਰ ਦਰਦਾਂ ਦਾ
ਏਦੂ ਵੱਧ ਵੀ ਕੀ ਨੁਕਸਾਨ ਕਰਲੇ ਗੀ
ਦੇਵਾਂ ਦਾਤ ਤੇਰੀ ਪ੍ਰਤੀਭਾ ਦੀ
ਮਤਲਬ ਵੀ ਪੂਰਾ ਕੀਤਾ ਤੇ ਰੀਝ ਵੀ
ਕਿਆ ਅਸੂਲ ਤੇਰੀ ਮੁਹੱਬਤ ਦਾ
ਮਰੀਦ ਵੀ ਬਣਾਇਆ ਤੇ ਮਰੀਜ਼ ਵੀ
ਰਾਤ ਨੇ ਵੀ ਤੇਰਾ ਸਾਥ ਦਿੱਤਾ
ਕਿੰਨਾ ਮਤਲਬੀ ਇਹ ਹਨੇਰਾ ਸੀ
ਦਿਲ ਨੂੰ ਪੁੱਛੀ ਕੈਸਾ ਸੀ ਵੇਲਾ
ਜਦ ਇਹ “ਯੁਵਰਾਜ” ਤੇਰਾ ਸੀ