Meri umar bothh thoddi a
Zindagi lagdi hun koddi a
Ana sikhn jogi nhi hoi c
Jini smj tu mera nal jodi a
Sach bothh na dunea da
Ki krea reeja nal bunea da
Sab da roop dikh gaya
Mera dil bothh jada sikhh gaya
Dunea na samjdar banna dita
Par ma kisa da kada bura ne kita
Lokk na smja bothh kuj dita
Hun chup chap rahi da a
Kuj v hova kisa nu na kahi da a
Dard jadd apna a tamsha ki krna
Khudd e sara seahi da
ਤੂੰ ਐਹਣਾ ਮਜਬੂਰ ਕਾਤੋ ਹੋਗਿਆ
ਜਿੰਦਗੀ ਨਾਲ ਨਿਭਾਉਣ ਦੀ ਗਲਾਂ ਕਰਦਾ ਸੀ
ਤਾਂ ਅੱਜ ਫਿਰ ਤੈਨੂੰ ਦੂਰ ਹੋ ਕੇ ਐਹਣਾ ਗ਼ਰੂਰ ਕਾਤੋ ਹੋਗਿਆ
ਲਗਦਾ ਭੁੱਲ ਗਿਆ ਹੋਣਾ ਕਸਮਾਂ ਇਸ਼ਕ ਦੀ
ਤਾਹੀਂ ਮਿਟਾ ਯਾਦਾਂ ਗਾਬਾ ਦੀ ਓਹ ਦੂਰ ਹੋਗਿਆ
ਅਸੀਂ ਹਰ ਪਲ ਯਾਦ ਕਰਦੇਂ ਹਾਂ ਓਹਨੂੰ
ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕੀ ਉਹ ਸਾਨੂੰ ਯਾਦ ਕਰਦਾ ਹੈ ਜਾਂ ਨਹੀਂ
ਕਦੇ ਸੋਚਿਆ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਕਿ ਤੇਰੇ ਬਿਨਾ ਸਾਰਾਂਗੇ ਨਹੀਂ
ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਤੈਨੂੰ ਕਾਤੋ ਐਹਣਾ ਗ਼ਰੂਰ ਹੋਗਿਆ
ਤਾਹੀਂ ਮਿਟਾ ਯਾਦਾਂ ਗਾਬਾ ਦੀ ਓਹ ਦੂਰ ਹੋਗਿਆ
—ਗੁਰੂ ਗਾਬਾ
ਸਜਾਵਾਂ
ਸਜਾਵਾਂ ਕਾਟ ਰਹੇ ਹਾਂ
ਇੰਜ ਲਗਦਾ ਐ ਤੇਰੇ ਬਿਨਾ
ਚਾਨਣੇ ਤੋਂ ਡਰ ਲਗਦਾ ਐ
ਜੇ ਹੁਣ ਰਹਿੰਦਾ ਹਾਂ ਹਨੇਰੇ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ
ਹੁਣ ਮੈਂ ਇੰਜ਼ ਹੀ ਠੀਕ ਹਾਂ
ਮੈਂ ਏਹ ਇਸ਼ਕ ਪਿੰਜਰੇ ਤੋਂ ਨਿਕਲਣਾ ਨਹੀਂ ਚਾਹੁੰਦਾ
ਜੇ ਏਹ ਸਜਾਵਾਂ ਇਸ਼ਕ ਕਰਕੇ ਦਿੱਤੀ ਐਂ ਮੈਨੂੰ
ਤਾਂ ਏਹ ਵਧਾ ਦਿੱਤੀ ਜਾਵੇ ਮੈਂ ਇਹਦੇ ਤੋਂ ਬਚਣਾ ਨੀ ਚਾਹੁੰਦਾ
ਨਾ ਮੂਲ ਕੋਈ ਚੁਕਾਂ ਸਕਦਾ ਐ ਏਹ ਇਸ਼ਕ ਮੇਰੇ ਦਾ ਤੇਰੇ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ
ਤੇਰੇ ਛੱਡਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਸ਼ਾਹਰਾਹ ਨਹੀਂ ਮਿਲਿਆ ਕੋਈ ਹਨੇਰੇ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ
ਲ਼ੋਕ ਕਹਿੰਦੇ ਨੇ ਕਿ ਤੂੰ ਬੇਵਫਾ ਨਿਕਲਿਆ
ਮੈਨੂੰ ਐਹ ਗਲ਼ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਠੀਕ ਨਹੀਂ ਲਗਦੀ
ਭਰੋਸਾ ਹੈ ਤੇਰੇ ਤੇ ਤੂੰ ਵਾਪਸ ਜ਼ਰੂਰ ਆਏਗਾ
ਏਣਾ ਤੜਫਾਉਣਾ ਪਰ ਐਹ ਗਲ਼ ਤੇਰੀ ਮੈਨੂੰ ਠੀਕ ਨਹੀਂ ਲਗਦੀ
ਕੁਝ ਠੀਕ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦਾ ਤੇਰੇ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ
ਤੇਰੇ ਛੱਡਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਸ਼ਾਹਰਾਹ ਨਹੀਂ ਮਿਲਿਆ ਕੋਈ ਹਨੇਰੇ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ
—ਗੁਰੂ ਗਾਬਾ
ਬਹੁਤ ਪਿਆਰ ਕਿਤਾ ਸੀ
ਪਰ ਸ਼ਾਇਦ ਕੋਈ ਕਮੀਂ ਰਹੀਂ ਹੋਣੀਂ
ਸਾਡੇ ਚ ਜਾ ਫੇਰ ਸਾਡੇ ਪਿਆਰ ਚ
ਤਾਹੀਂ ਤਾਂ ਉਹ ਛੱਡਣ ਦੇ ਲਈ ਮਜਬੂਰ ਹੋਣਗੇ
ਉਹ ਵਾਦੇ ਤੇਰੇ ਹੁਣ ਬੱਸ ਖ਼ੁਆਬ ਬਣ ਕੇ ਰਹਿ ਗਏ
ਅਸੀਂ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਵੀ ਨਹੀਂ ਦਸਿਆ ਸੱਭ ਕੁਝ ਕਲੇ ਸੇਹ ਗਏ
ਅਖਾਂ ਵਿਚ ਹੰਜੂ ਰਹਿੰਦੇ ਤੇ ਰਾਜ਼ ਪੁਛਦੇ ਨੇ ਸਾਰੇ
ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਹੋਇਆ ਏਹ ਝੂਠ ਅਸੀਂ ਤੇਰੇ ਕਰਕੇ ਬੇਬੇ ਨੂੰ ਵੀ ਕੇਹ ਗਏ
ਤੂੰ ਦਿਲ ਵਿਚ ਵਸਦਾ ਐਂ ਤੇ ਪਿਆਰ ਸਿਰਫ ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਕਿਤਾ
ਐਸ਼ ਗਲ਼ ਕਰਕੇ ਤਾਂ ਅਸੀਂ ਤੇਰੇ ਤੋਂ ਹਾਰ ਗਏ
ਨਾਂ ਕੋਈ ਨਿਸ਼ਾਨੀ ਨਾਂ ਤੇ ਕੋਈ ਖ਼ਤ ਤੇਰਾਂ ਮੇਰੇ ਕੋਲ
ਅਸੀਂ ਬੱਸ ਤੇਰੀ ਯਾਦਾਂ ਨਾਲ ਹੀ ਸਾਰ ਗਏ
—ਗੁਰੂ ਗਾਬਾ
ਦਿਲਾਸੇ ਦੇਂਦੇ ਹਾਂ ਝੁਠੇ ਆਪ ਨੂੰ
ਕੇ ਤੂੰ ਵੀ ਮੇਰਾ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਕਰਦਾ ਐਂ
ਤੇਰਿਆਂ ਤਸਵੀਰਾਂ ਨੂੰ ਦੇਖ ਸਾਡਾ
ਚੰਦ ਤੇ ਸੂਰਜ ਨਿਕਲ ਦਾ ਐਂ
ਤੇਰੇ ਸੱਬ ਵਾਦੇ ਝੁਠੇ ਨਿਕਲ਼ੇਂ
ਤੇਰੇ ਤਾਂ ਦਿਲ ਚ ਫ਼ਰੇਬ ਸੀ
ਅਸੀਂ ਤੈਨੂੰ ਆਪਣਾ ਸਮਝਦੇ ਰਹੇ
ਤੇਰੇ ਤਾਂ ਦਿਲ ਚ ਹਨੇਰ ਸੀ
ਤੂੰ ਮੇਰੇ ਖੁਆਬਾਂ ਵਿੱਚ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਚਲਦਾ ਐਂ
ਏਹ ਸੋਚ ਵਿੱਚ ਮੇਰਾ ਚੰਦ ਤੇ ਸੂਰਜ ਨਿਕਲ ਦਾ ਐਂ
ਸਬਰ ਨਹੀਂ ਪਿਆਰ ਦਾ
ਬੇਸਬਰ ਤੇਰੇ ਕਰਕੇ ਹੋ ਗਏ
ਦੁਖ ਪਿਆਰ ਦੇ ਨਹੀਂ ਦੇਖੇ ਸੀ
ਅੱਜ ਤੇਰੇ ਕਰਕੇ ਅਖਾਂ ਵਿਚ ਹੰਜੂ ਰਖ ਸੋ ਗਏ
ਹਰ ਪਲ ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਬਿਤਾਇਆ ਮੇਰੀ ਅਖਾਂ ਵਿੱਚ ਖਲਦਾ ਐਂ
ਤੈਨੂੰ ਕੀ ਪਤਾ ਤੇਰੀਆਂ ਸੋਚਾਂ ਵਿਚ
ਮੇਰਾ ਚੰਦ ਤੇ ਸੂਰਜ ਨਿਕਲ ਦਾ ਐਂ
ਤੂੰ ਦੂਰ ਤਾਂ ਹੈਂ ਪਰ ਦੂਰ ਤੂੰ ਮੈਨੂੰ ਲਗਦਾ ਨੀ
ਹਰ ਵੇਲੇ ਚੇਹਰਾ ਤੇਰਾ ਹੀ ਦਿਸਦਾ ਐਂ
ਅਸੀਂ ਤਾਂ ਨਿਭਾਏ ਬੈਠੇ ਸੀ
ਤਾਂ ਏਹ ਪਿਆਰਾ ਨੂੰ ਅਜ਼ਮਾਉਣ ਦਾ ਸ਼ੋਕ ਦੱਸ ਕਿਸਦਾ ਐਂ
ਤੇਰੇ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਚ ਮੇਰਾ ਸਮਾਂ ਨਿਕਲ਼ਦਾ ਐਂ
ਤੈਨੂੰ ਕੀ ਪਤਾ ਤੇਰੀਆਂ ਸੋਚਾਂ ਵਿਚ
ਮੇਰਾ ਚੰਦ ਤੇ ਸੂਰਜ ਨਿਕਲ ਦਾ ਐਂ
—ਗੁਰੂ ਗਾਬਾ