Girte patton se shakhon ke berang nazare hain
Lehron ki khanak sunne ko betaab kinare hain
Murjha gayi hain kaliyan bhi do boond pani ki aas mein
Mitti ki khoobsurti ab bejaan foolon ne saware hain…💯
गिरते पत्तों से शाखों के बेरंग नज़ारे हैं,
लहरों की खनक सुनने को बेताब किनारे हैं,
मुरझा गई हैं कलियाँ भी दो बूँद पानी की आस में,
मिट्टी की खूबसूरती अब बेजान फूलों ने सवारे हैं…💯
Bhola jeha si munda, tu duniyaadaari sikhan laata ni
padhai padhui taa ghat hi kiti, par tu likhan laata ni
pyaa ni si kade kudhi de chakar ch, tu kaise chakaraa ch paata ni
naa khaanda-peenda, naa saunda, ki hoyeaa yaara nu puchhe mata ni
ਭੋਲਾ ਜਿਹਾ ਸੀ ਮੁੰਡਾ,ਤੂੰ ਦੁਨੀਆਂਦਾਰੀ ਸਿੱਖਣ ਲਾਤਾ ਨੀ🙃
ਪੜਾਈ ਪੜੁਈ ਤਾਂ ਘੱਟ ਹੀ ਕੀਤੀ,ਪਰ ਤੂੰ ਲਿਖਣ ਲਾਤਾ ਨੀ✍️
ਪਿਆ ਨਾ ਸੀ ਕਦੇ ਕੁੜੀ ਦੇ ਚੱਕਰ’ਚ,ਤੂੰ ਕੈਸੇ ਚੱਕਰਾਂ’ਚ ਪਾਤਾ ਨੀ
ਨਾ ਖਾਂਦਾ-ਪੀਂਦਾ,ਨਾ ਸੌਂਦਾ,ਕੀ ਹੋਇਆ ਯਾਰਾਂ ਨੂ ਪੁੱਛੇ ਮਾਤਾ ਨੀ
You get older and you learn there is one sentence, just four words long, and if you can say it to yourself it offers more comfort than almost any other. It goes like this: At least I tried
Ann Brashares
