Sara shehar likh diya ik kagaz mein,
Jise padhta gaya use mitata gya,
Aks mila bhi to khali maikhane mein,
Khudko pdhta gya khudko pilata gaya…
सारा शहर लिख दिया इक काग़ज़ में,
जिसे पढ़ता गया उसे मिटाता गया,
अक्स मिला भी तो खाली मयखाने में,
खुदको पढ़ता गया खुदको पिलाता गया….
ਹਰ ਇੱਕ ਖ਼ੁਆਬ ਪੁਰਾ ਨੀ ਹੁੰਦਾ
ਕੁਝ ਖ਼ੁਆਬ ਅਧੂਰੇ ਰਹਿ ਜਾਂਦੇ ਨੇ
ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਤੋਂ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਆਸ਼ਾ ਦਿਲ ਦੀ
ਓਹ ਮੇਰੇ ਤੋਂ ਨਹੀਂ ਹੋਣਾ ਏਹ ਕਹਿਕੇ ਚਲੇਂ ਜਾਂਦੇ ਨੇ
ਐਹ ਸ਼ਾਇਰੀ ਨੂੰ ਮੈਂ ਪਿਆਰ ਦੀ ਕਹਾਂ
ਜਾ ਫੇਰ ਧੋਖੇ ਦੀਆਂ ਨਿਸ਼ਾਨੀਆਂ ਕਹਾਂ
ਐਹ ਹਰ ਇੱਕ ਸ਼ਬਦ ਦਿਲ ਦੇ ਆ ਮੇਰੇ
ਜੋਂ ਅਖਾਂ ਚ ਹੰਜੂ ਰੱਖ ਬੁੱਲ੍ਹਾਂ ਤੋਂ ਮੈਂ ਕਹਾਂ
ਗਾਬਾ ਬੇਸ਼ੁਮਾਰ ਪਿਆਰ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਵੀ ਛੱਡ ਚਲੇ ਜਾਂਦੇ ਨੇ
ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਤੋਂ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਆਸ਼ਾ ਦਿਲ ਦੀ
ਓਹ ਮੇਰੇ ਤੋਂ ਨਹੀਂ ਹੋਣਾ ਏਹ ਕਹਿਕੇ ਚਲੇਂ ਜਾਂਦੇ ਨੇ
ਹਰ ਇੱਕ ਸ਼ਬਦ ਚ ਦਰਦਾ ਨੂੰ ਜ਼ਾਹਿਰ ਕਰਦੇਂ
ਤੂੰ ਵਧਿਆ ਹਾਲੇ ਤੱਕ ਲਿਖ ਪਾਉਂਦਾ ਨੀ
ਪਿਆਰ ਦੀ ਕਰਕੇ ਨੁਮਾਇਸ਼ ਲਿਖਦਾ ਐਂ ਬੇਵਫ਼ਾਈ ਦੀ ਸ਼ਾਇਰੀ
ਤੂੰ ਲਗਦਾ ਦਿਲਾਂ ਓਹਨੂੰ ਦਿਲ ਤੋਂ ਚਾਹੁੰਦਾ ਨੀ
ਜੋਂ ਵਸਦੇ ਦਿਲ ਚ ਓਹ ਕਢ ਕਮੀਂ ਦਿਲ ਦੀ ਛੱਡ ਚਲੇ ਜਾਂਦੇ ਨੇ
ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਤੋਂ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਆਸ਼ਾ ਦਿਲ ਦੀ
ਓਹ ਮੇਰੇ ਤੋਂ ਨਹੀਂ ਹੋਣਾ ਏਹ ਕਹਿਕੇ ਚਲੇਂ ਜਾਂਦੇ ਨੇ
—ਗੁਰੂ ਗਾਬਾ
lokaa di nazaraa ton asi ki laina
asi apni nazraa ch sahi aa
changa taa ithe koi v nai
te saanu maadha kehan wale kai aa
ਲੋਕਾ ਦੀ ਨਜ਼ਰਾਂ ਤੋਂ ਅਸੀਂ ਕੀ ਲੈਣਾ
ਅਸੀਂ ਆਪਣੀ ਨਜ਼ਰਾਂ ਚ ਸਹੀ ਆ
ਚੰਗਾ ਤਾਂ ਇਥੇ ਕੋਈ ਵੀ ਨਹੀਂ
ਤੇ ਸਾਨੂੰ ਮਾੜਾ ਕਹਿਣ ਵਾਲੇ ਕਈ ਆ
—ਗੁਰੂ ਗਾਬਾ
